De F/A-18 is ontworpen om de F-14
Tomcat straaljagers aan boord van Amerikaanse
vliegdekschepen aan te vullen. De hornet kan zowel lucht-lucht gevechten
als lucht-grond gevechten uitvoeren door simpelweg een knop om te schakelen.
Hiermee wordt een grotere flexibiliteit bereikt.
Oorsprong
Het eerste model vliegtuig (toen nog F-18A) kwam operationeel bij de Amerikaanse
Marine in 1983 en is ontworpen door het Amerikaanse bedrijf McDonnell
Douglas (nu Boeing). De Super Hornet (F/A-18E en F) en de nieuwe G versie
voor elektronische oorlogvoering zijn door Boeing ontworpen. De F/A-18
is een doorontwikkeling van de YF-17 dat een prototype was voor het project
van ontwikkeling van de F-16.
Iran heeft jaren geleden aangeboden om de kosten te willen delen voor
de ontwikkeling van de F/A-18. Dit is echter nooit door gegaan.
Versies
Na de invoering van de eerste F/A-18 Hornets (A) zijn er steeds (kleine
en grote) modificaties doorgevoerd waarbij de aanduiding van de Hornet
veranderde. Er bestaan de volgende versies:
F/A-18A/B
Hornet De F-18A en B versies (1 en 2 zitters) waren de eerste versies
die ontstonden uit het YF-17 project. Er werd ook een 2-zitters versie
ontwikkeld voor trainingsdoeleinden; de TF/A-18 die kleine verandering
had betreffende de 2e cockpit. De F/A-18A maakte zijn eerste vlucht in
1978 en onderging testen bij het Naval Air Test Center. Het vliegtuig
deed zijn intrede bij de Amerikaanse Marine en het Amerikaanse Korps Mariniers
(USMC) in 1983 ter vervanging van de F-4
Phantom en de A-7
Corsair II. In totaal 54 squadrons! Met het nieuwe vliegtuig bij de
marine werd 3x meer gevlogen zonder fatale gevolgen en het vliegtuig had
50% minder onderhoud nodig.
F/A-18C/D Hornet
De F/A-18C en D hebben ten opzicht van het A en B model onder andere:
betere mogelijkheden bij nachtelijke aanval, precisie bombardementen,
een lagere herkenning door vijandelijke radar, NAVFLIR
pod, een upgrade voor de APG-73 radar wat betere schermbeelden in de cockpit
levert. Een nadeel bij het C model op vliegdekschepen is dat de bring-back
lading niet meer mag zijn dan 5500 pond. Alles wat de vlieger meer had
moest hij in zee dumpen.
F/A-18E/F Super Hornet
De
F/A-18 Super Hornet is een sterk verbeterde versie van de ''gewone'' hornet.
De F/A-18E is de 1-zits straaljager, de F/A-18F is de 2-zits straaljager.
De Super Hornet is 25% groter, 42% minder onderdelen, heeft een groter
vliegbereik, een grotere maximale lading, krachtigere
motoren en een grotere interne brandstofcapaciteit dan de F/A-18C/D waar
de marine eerst over beschikte. De Super Hornet is het best te herkennen
aan de ''vierkante'' luchtinlaten (rectangular inlet duct) zoals de F-15E
die ook heeft die de vervanger is van de ronde luchtinlaten.
Elektronica
De Super hornet heeft ook een grotere bring back capaciteit. Enkele nieuwe
systemen zijn zoal; een ATFLIR doelaanwijssysteem pod, MIDS link 16 systeem,
Joint Helmet Mounted Cuing System. Ook krijgen alle Super Hornets het
nieuwe SHARP verkenningssysteem.
De Super Hornet is ontwikkeld naar aanleiding van het grote succes van
de hornet. Momenteel (2011) zijn 418 Super Hornets van een order van 484
gemaakt voor de Amerikaanse Marine. Ook Australië beschikt over de
Super Hornet als tijdelijke oplossing tot de komst van de F-35.
De Super Hornet is ontwikkeld voor een levensduur van 6000 vlieguren.
Boeing bied de F/A-18 ook aan met de verbeterde GE-141 Enhanced
Performance engine.
EA-18G
Growler
De EA-18G Growler is ontworpen op basis van de F/A-18F Super Hornet en
is bedoeld om de EA-6B
Prowler van de US Navy te vervangen voor op de vliegdekschepen in
de rol van elektronische oorlogvoering. De Growler die nog in ontwikkeling
is kan worden uitgerust met 3x ALQ-99 pods, 2x, ALQ-218 wing tip pods,
2x AGM-88 HARMs,
2x
AIM-120 AMRAAMs and 2 externe brandstof tanks. Op dit moment zijn
er 3 Lot 30 LRIP vliegtuigen gebouwd: F/A-18E E3, F/A-18E E22 en de F/A-18F
F35 die worden aangeduid als G1, G2 en G3.
Alle EA-18G Growlers zullen als thuisbasis NAS Whindbey Island in de staat
Washington krijgen. Elk van de 10 squadrons zal worden uitgerust met 5
Growlers tegenover de 4 Prowlers van nu. Verwacht wordt dat het eerste
operationele squadron in FY2010 kan worden ingezet.
De eerste EA-18G Growler (G-1) is op 24 september 2007 geleverd aan de
Amerikaanse Marine en zal worden gebruikt voor test vluchten vanaf Naval
Air Station Patuxent River. In 2011 is de EA-18G operationeel ingezet
in Libië.
Gebruikers
De F/A-18 die oorspronkelijk voor de Amerikaanse Marine is ontwikkeld
is ook verkocht aan andere landen. Op dit moment is de Hornet in gebruik
bij:
1. Amerikaanse Marine
2. Amerikaanse Korps Marinierset USMC
3. Australië
4. Canada
5. Koeweit
6. Maleisië
7. Spanje
8. Zwitserland
9. Finland
1.
Amerikaanse Marine
Van de F/A-18A en B zijn er ruim 400 gemaakt. De
B modellen worden gebruikt voor training. De Marine heeft in beperkte
mate nog beschikking over A modellen die worden gebruikt voor test vluchten.
Ook het Blue Angels demo team van de Marine vliegt er mee. De US Navy
had in 2011 de beschikking over ruim 418 Super Hornets.
Alle F-14D Tomcats op Amerikaanse vliegdekschepen zijn vanaf 2005 vervangen
door de nieuwe F/A-18E/F Super Hornet.
De eerste levering Super hornet voor de Amerikaanse
Marine startte in 2002 en de eerste operationele missies van de Super
Hornet is gevlogen vanaf het Amerikaanse vliegdekschip USS Nimitz door
het VFA-14 en VFA-41 squadron. De Hornet heeft missies tijdens Iraqi Freedom
ondersteund.
De Hornet is ingezet in 1986 voor aanvallen tegen Libië vanaf het
Marine schip USS Coral Sea. Hierbij werden raketten als de HARM gebruikt
tegen Libische luchtverdedigingsradars en raketlanceer plaatsen. In 2011
zijn Super Hornets ingezet om de burgerbevolking te beschermen tegen het
regime van Kaddafi.
In 2011, meldde de Amerikaanse Marine dat door de intense inzet van F/A-18's,
het einde van de levensduur sneller zal worden bereikt. Van de F/A-18
Super Hornet die een levensduur heeft van 6000 vlieguren, waren er in
2011 al 73 die over de 3000 vlieguren waren.
Productie planning
2009
2010
2011
2012
2013
Totaal
F/A-18E/F
Super Hornet
23
18
17
22
-
80
E/A-18G
Growler
22
22
10
-
-
54
2.
Amerikaanse Korps Mariniers
Het United States Marine Corps (USMC) beschikt over een totaal van ongeveer
168 Hornets in de uitvoering F/A-18A, F/A-18C en F/A-18CN Hornet. Deze
worden gebruikt voor het onderscheppen en vernietigen van vijandelijke
vliegtuigen en het aanvallen en vernietigen van vijandelijke oppervlakte
doelen onder alle weersomstandigheden.
F/A-18E
F/A-18F
F/A-18F
F/A-18E
F/A-18E
F/A-18F
USMC
F/A-18A
Blue
Angels F/A-18A
USN
F/A-18A
3.
Australië
De Australische luchtmacht heeft 71 F/A-18A/B straaljagers. Australië
heeft de F/A-18 operationeel ingezet tijdens de openingsfase van Operation
Enduring Freedom (oorlog in Irak in (2003).
De Australische Luchtmacht heeft in 2007 een order gegeven voor de levering
van 24 x F/A-18F Super Hornets ter vervanging van de F-111 Aardvark.
Australië
4.
Canada
De Canadese Luchtmacht was de eerste buitenlandse gebruiker van de F/A-18
Hornet met 113 CF-18A's en 34 CF-18B's en heeft daarmee de grootste vloot
na de Amerikanen. Deze hornets werden later aangeduid met CF/A-18 Hornet.
De CF/A-18 is de vervanger van de F-101 Voodoo, F-104 Starfighter en de
CF-5 Tiger.
Canada
Canada
Canada
Canada
Canada
5.
Koeweit
De Luchtmacht van Koeweit heeft 40 F/A-18 straaljagers.
6.
Maleisië
De Luchtmacht van Maleisië heeft 8 F/A-18D straaljagers.
7.
Spanje
De Spaanse Luchtmacht heeft in het begin 72 F/A-18 Hornets waarvan 60
A versies, 12 B versies gekocht. Op dit moment hebben ze 81 F/A-18A/B
straaljagers en 24 F/A-18C straaljagers.
Spanje heeft F/A-18 Hornet straaljagers gestationeerd op de vliegbasis
van Las Palmas op het Canarische Eiland Gran Canaria. De straaljagers
zullen waarschijnlijk ter verdediging zijn van de canarische eilanden
en worden gebruikt voor patrouilles rondom de eilanden.
Spanje
Spanje
Spanje
8.
Zwitserland
De Luchtmacht van Zwitserland beschikt sinds eind 1990 over 26 F/A-18C
en 7 F/A-18D Hornet straaljagers. Deze zijn op dit moment operationeel
bij de squadrons: Fliegerstaffel 11 (op Meiringen), Escadrille 17 (op
Payerne) en Escadrille 18 (op Sion).
Zwitserland
Zwitserland
Zwitserland
9.
Finland
De Finse Luchtmacht beschikt over 55 F/A-18C en 8 F/AD-18 Hornet straaljagers.
Deze zijn vanaf 2007 uitgerust met de Litening Advanced Targeting pod.