Voor Operation Enduring Freedom is een squadron EA-6B Prowler gestationeerd op het Afghaanse vliegveld Bagram als onderdeel van het 445e Air Expeditionary Wing.

De EA-6B wordt over een paar jaar afgeschaft bij de Amerikaanse marine. De taken worden overgenomen door de EA-18 Growler van Boeing. Deze EA-18 is een straaljagerversie specifiek voor elektronische oorlogvoering.

Specificaties

Algemeen
Ontwerp organisatie	Northrop Grumman
Belangrijkste secundaire ontwerp organisaties	Pratt and Whitney
Productie organisatie	Northrop Grumman
Primaire taak	Elektronische tegenmaatregelen
Type vliegtuig	Militair aanvalsvliegtuig
Bijzonderheden
Lengte	17.7 meter
Hoogte	4.9 meter
Spanwijdte	15.9 meter
Vleugeloppervlakte
Vleugelslankheid
Pijlstelling
V-stelling
Prestaties
Motoren	2x Pratt and Whitney J52-P408
Vermogen	10,400 pond per motor
Gewicht (leeg)
Gewicht (start, maximaal)	27,450 kg
Gewicht (landing, maximaal)
Vereiste baanlengte (start)
Vereiste baanlengte (landing)
Kruissnelheid
Maximum snelheid	920 km/h
Plafond	37,600 ft (11,460 meter)
Maximum vliegafstand	1000 nm (1852 km)
Inhoud brandstof tank (Max. trip fuel)
Bijtankcapaciteit (ATAR)	Ja
Passagiers	geen
Vracht capaciteit	geen
Equipment
Bewapening	Combinatie van: - AGM-88 HARM raket - ALQ-99 - USQ-113 communication jamming system
Maximum wapengewicht
Maximum G bestendigheid
Radar
Sensoren
Avionica	Combinatie mogelijk van: - Link 16 - Multifunctional Information Distribution System (MIDS)
Type flight controls
Landingsgestel
Gebruik
Uitvoeringen
Geproduceerd
Bemanning	3 (1 vlieger, 3 officieren voor elektronische tegenmaatregelen)
Kosten
Levensduur
Eerste vlucht	25 mei 1968
Eerste levering
Operationeel sinds	Juli 1971
Vervanger van de
Vervangen door	EA-18G Growler
Vergelijkbaar vliegtuig
Gebruikers (voorheen en tegenwoordig)	Verenigde Staten
Voornaamste gebruikers	Amerikaanse Marine en Korps Mariniers
Amfibisch gebruik	Ja
Status	In operationeel gebruik

Techniek
De bemanning bestaat uit 1 vlieger en 3 countermeasures officieren (1 voorin en 2 achterin).
Bewapening
De Prowler heeft als bewapening de AGM-88 HARM lucht-grond raket tegen vijandelijke land en zee artillerie en luchtafweer raketten.
Gevechtssystemen
De prowler heeft aan gevechtssystemen:
1) De ALQ-99 boord ontvanger. 2) ALQ-99 pod mounted jamming system. Dit systeem zorgt voor de radarverstoring en beschikt over 10 Bandbreedtes. Hiervan kunnen 5 pods worden meegenomen. De CPU verwerkt inkomende signalen en vergelijkt deze met in het geheugen opgeslagen vijandelijke coderingen. 3) een USQ-113 communicatie verstoor systeem.

Updates
De Prowlers ondergaan 2 belangrijke updates die worden uitgevoerd door Northrop Grumman; de Increased capability (ICAP) III en de Multifunctional Information Distribution System (MIDS).

ICAP III
De Increased capability (ICAP) III upgrade zorgt voor een beter ontvangsysteem (dankzij de AN/ALQ-218 ontvanger), een nauwkeuriger dreigingsemitter geo-locator en een selectiever reactief verstoor capaciteit tegen moderne dreigingsystemen. Nieuwe systemen zijn: nieuwe cockpit displays, verbeterde connectiviteit systemen en een verbeterd realiteitsysteem. De upgrade van de eerste vliegtuigen is op kleine schaal gestart in juni 2003.

MIDS
De Multifunctional Information Distribution System (MIDS) upgrade zorgt er voor dat de Prowler data kan ontvangen en gebruiken via het Link 16 netwerk. Initiële Operationele Capciteit IOC stond gepland voor Maart en November 2005.

Operationeel
Het 139e marine elektronisch aanval squadron (VAQ-139) van de Amerikaanse Marine was het eerste prowler squadron dat operationeel was op zee met de Prowler in de ICAP III uitvoering. Dit squadron is aan boord van het Vliegdekschip USS Ronald Reagan (CVN 76).

EA-6B	EA-6B	EA-6B
EA-6B met F/A-18F	EA-6B ICAP III	EA-6B
EA-6B

Bronnen
1. Amerikaanse Marine