Italië
Op 24 februari 2004 kwam de eerste KC-767A uit de productie. Het vliegtuig zou in 2006 operationeel moeten komen bij de Italiaanse luchtmacht. Italië heeft 4 vliegtuigen besteld. Elk vliegtuig zal zijn uitgerust met 4 verschillende tankcontacten: 1 boom die bevestigd is aan het einde van het vliegtuig, 2 hoge-and-drogue systemen vanuit vleugel pods en een hose-and-drogue systeem bevestigd aan de romp. De Boeing 767-2EY is op 4 april 2006 naar het Aeronavali Modification Centre in Napels vertrokken waar het zal worden voorzien van de tanker faciliteiten. Alle vier de vliegtuigen zijn gefabriceerd.


Het project heeft enigszins vertraging opgelopen. Boeing besteedde enige projecten uit aan de Italiaanse industrie maar moeizame samenwerking leverde dit vertraging op. Hierdoor worden de laatste (2?) Italiaanse KC-767 tankers en alle 4 de Japanse tankers door Boeing gemaakt.

Tijdens het project in 2007 kreg Boeing problemen met flutter bij de pylons die de vleugel pods dragen. In 2009 ontstond een probleem met betrekking tot de stabiliteit van het centrale drogue (basket).

De eerste KC-767 heeft tests ondergaan met een Amerikaanse Luchtmacht B-52 en een F-15E. In Juni van 2009 zijn er testen uitgevoerd waarbij 100.000 pond brandstof is overgepompt tijdens 65 tank contacten. Ook zijn er testen uitgevoerd waarbij vliegtuigen van de Amerikaanse marine zijn gebruikt.

Het project heeft inmiddels meer dan 4 jaar vertraging opgelopen.

KC-767 Advanced Tanker

Op basis van de KC-767 voor Italië en Japan ontwikkelde Boeing een verbeterde Boeing 767 tanker versie in de hoop een contract binnen te halen voor vervanging van de KC-135 tanker vliegtuigen van de Amerikaanse Luchtmacht. De USAF lanceerde onder de naam KC-X een competitie waarbij Boeing tegenover Northrop-Grumman en EADS streden voor een contract om de huidige KC-135 Stratotankers te vervangen. In Februari 2008 maakte de Amerikaanse Luchtmacht zijn keuze bekend voor de Europese Airbus A330 (KC-45).

De KC-767 is afgeleid van de meest brandstof besparende Boeing wide body vliegtuigen. De KC-767 is een kleiner, lichter vliegtuig dan de KC-30 maar werd aangeboden voor een prijs a 120-130 miljoen per vliegtuig (40 miljoen minder dan de KC-30).
De KC-767 was favoriet bij Amerikaanse defensie deskundigen. Dit omdat onder andere:

- Boeing ook al de Amerikaanse KC-135 en KC-10 heeft gemaakt;
- de productie van boeing vliegtuigen duizenden banen zouden opleveren in de VS;
- de KC-767 al was 's nachts was getest door een F-15 bij te tanken;
- de KC-767 FAA was gecertificeerd.


De KC-767 Advanced tanker is uitgerust met een Wing Aerial Refueling Pod (WARP) en Centerline Hose Drum Unit om andere vliegtuigen bij te tanken. De cockpit is ontworpen op basis van de cockpit layout van de commerciële Boeing 777 met toevoegingen voor het air-refueling en andere militaire systemen zoals een verbeterd situational awareness systemen met Link 16. Ook is een Night Vision Imaging Systems (NVIS) geïnstalleerd voor om bij nacht formatie te kunnen vliegen, bij te tanken en voor gevechtsoperaties.

Het vliegtuig heeft een MTOW van 400.000 lbs en een Max. Fuel Capacity van meer dan 202.000 lbs. De motoren zijn van Amerikaanse fabrikant Pratt & Whitney (PW4062).

De KC-767 wordt gemaakt door
- 85% Verenigde Staten (basis structuur assemblage, testing, voortstuwing, boom and hose/drogue systeem)
- 9% Japan (romp panelen, deuren van landingsgestel, vracht en passagiersdeuren, vleugel-romp bevestiging)
- 3% Italië (rolroeren, hoogteroeren, spoilers en het richtingsroer)
- 1% Groot-Brittannië (vleugel voorranden (Leading edge)

KC-767 Italië	KC-767 Italië met F-15	KC-767 Italië
KC-767 flight deck	KC-767 Japan	Schematic USAF KC-767 met F-22